Jeszcze w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w. w Polsce funkcjonowały zasady, że w naszej szerokości geograficznej budynek o murach ceglanych postawiony w stanie surowym do czerwca, mógł być otynkowany w tym samym roku kalendarzowym, natomiast budynek ukończony w stanie surowym do sierpnia można było w danym roku otynkować warunkowo, zaś postawiony później musiał bezwzględnie czekać na wykończenie do następnego roku.