Na przestrzeni lat badano różne metody wprowadzania materiału zmiennofazowego (PCM) w elementy budowlane [1]. Najprostszą metodą jest włączanie bezpośrednie polegające na dodawaniu płynnego lub sproszkowanego materiału zmiennofazowego podczas produkcji materiału budowlanego, np. gipsu, zaprawy czy betonu. Technika ta nie wymaga żadnego specjalistycznego sprzętu. Największym problemem jest możliwość wystąpienia nieplanowanych reakcji i tym samym zmiana właściwości materiału budowlanego, w szczególności np. w wyniku wycieku w trakcie zmiany faz.