Stanisław Byczuk zmarł 10 kwietnia 2021 r. w wieku 87 lat. Pochowany został 15 kwietnia na cmentarzu parafialnym osiedla Grabów w Warszawie. Zebrani – rodzina, przyjaciele, koledzy, sąsiedzi – żegnali ze smutkiem człowieka cieszącego się sympatią wszystkich, którzy Go znali.

 

Stanisław Byczuk ukończył Wydział Budownictwa Lądowego Politechniki Warszawskiej, specjalizację konstrukcje budowlane, a także studia podyplomowe na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w dziedzinie technologii prefabrykatów.

Pracę zawodową rozpoczął jeszcze podczas studiów w 1956 r. w Warszawskich Zakładach Betoniarskich i Żelbetowych Budownictwa Przemysłowego, które przekształciły się w Zakłady Produkcji Elementów Budowlanych „Warsbet”, a następnie w Przedsiębiorstwo Przemysłu Betonów „Prefabet – Warszawa”. W firmie tej pracował do końca października 2001 r. Przeszedł szczeble kariery zawodowej począwszy od majstra i kolejno pełnił funkcje: starszego inżyniera; kierownika zakładu; kierownika działu technologicznego oraz głównego specjalisty ds. technologii i doradztwa technicznego.

Stanisław Byczuk sprawował m.in. nadzór nad realizacją wyspecjalizowanej produkcji sprężonych konstrukcji kablobetonowych, a następnie konstrukcji strunobetonowych i ich montażu w wielu obiektach w całej Polsce. Był współautorem normy BN-8971- 06-02:1983 Prefabrykaty budowlane z betonu – Rury bezciśnieniowe – Rury betonowe i żelbetowe oraz patentu (nr 182735) – Sposób wytwarzania zawiesiny proszku aluminium, i urządzenie do wytwarzania proszku aluminium, a także współtwórcą świadectwa autorskiego – Urządzenie do krojenia betonu komórkowego (nr 155578).

Stanisław Byczuk otrzymał trzykrotnie zespołową nagrodę Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych: nagrodę II stopnia (1979 r.) za opracowanie i wdrożenie systemu prefabrykacji zbiorników na wodę i ścieki; nagrodę II stopnia (1982 r.) za opracowanie i wdrożenie zestawu urządzeń do produkcji rur żelbetowych dużych średnic; nagrodę III stopnia (1983 r.) za opracowanie technologii i podjęcie produkcji wielkowymiarowych elementów elewacyjnych z betonu o wysokim stopniu wykończenia.

Za osiągnięcia twórcze wdrożone do przemysłu, wnioski racjonalizatorskie i patenty został również uhonorowany Odznaką i Tytułem Racjonalizator Produkcji. Otrzymał również Złotą Odznakę – Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (1975 r.), a Rada Narodowa miasta stołecznego Warszawy nadała mu Złotą Odznakę Honorową za Zasługi dla Warszawy (1984 r.). Uchwałami Rady Państwa otrzymał Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi oraz Medal XXX-lecia Polski Ludowej i Medal XL-lecia Polski Ludowej.

Współpracował z wieloma instytucjami związanymi z budownictwem, m.in. Instytutem Techniki Budowlanej (ITB), COBRPB CEBET, PKN, Krajowym Związkiem Pracodawców Budownictwa.

Obok pracy zawodowej Stanisław Byczuk wiele czasu poświęcił na działalność społeczną w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych (SITPMB). W latach 1971 – 1993 r. działał w Głównej Komisji Rewizyjnej, początkowo jako członek, a następnie sekretarz i jej przewodniczący. Jednocześnie był przewodniczącym Koła Zakładowego nr 17 SITPMB (1968 – 1985) przy Zakładach Produkcji Elementów Budowlanych „Warsbet”, a po przekształceniu PPB „Prefabet – Warszawa”. W 1993 r. wybrany został do Głównego Sądu Koleżeńskiego SITPMB, w którym udzielał się do 1997 r. Był członkiem Komisji Kwalifikacyjno- Weryfikacyjnej Rzeczoznawców SITPMB, a od 1977 r. rzeczoznawcą tej organizacji. Za pracę w Stowarzyszeniu otrzymał dyplomy uznania (1983 i 2006 r.), Srebrną (1974 r.) i Złotą (1977 r.) Odznakę Honorową SITPM Boraz Srebrną (1974 r.) i Złotą (1995 r.) Odznakę Honorową Naczelnej Organizacji Technicznej. W 1989 r. wpisany został do Księgi Zasłużonych Działaczy SITPMB. Był również członkiem zarządu Międzyzakładowej Spółdzielni Mieszkaniowej „Grabów”.

Każde rozstanie jest smutne, szczególnie z osobą, która nie miała ludzi niechętnych sobie. Nigdy o nikim nie mówił źle, był człowiekiem skromnym i wyrozumiałym. Cieszył się dużym szacunkiem. W naszej pamięci na zawsze pozostanie Jego pogodny uśmiech, serdeczność i szacunek dla każdego człowieka.

Koleżanki i Koledzy ze Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych, Stowarzyszenia Producentów Betonów oraz redakcja miesięcznika „Materiały Budowlane”