Prefabrykacja betonowa. Lekcje z przeszłości i postępy w przyszłości

Początki prefabrykacji, tzn. zastosowania procesów przemysłowych w budownictwie, sięgają początku XVIII wieku. Rewolucja Przemysłowa oraz pojawienie się nowych materiałów, takich jak stal i szkło, wywarły ogromny wpływ na architekturę i prefabrykację. W niektórych przypadkach projekt architektoniczny przeszedł fundamentalną zmianę, prowadząc do nowych stylów mocno zakorzenionych w procesach przemysłowych [3, 4]. Od początku prefabrykacja rozwijała się dynamicznie. Uprzemysłowienie budownictwa wymaga przeniesienia prac z tymczasowych placów budowy do nowoczesnych zakładów. Produkcja fabryczna pociąga za sobą racjonalne i efektywne procesy produkcyjne, zatrudnienie wykwalifikowanych pracowników, usystematyzowanie powtarzalnych zadań i niższe koszty pracy w przeliczeniu na metr kwadratowy, wynikające ze zautomatyzowanej produkcji. Stopniowo wprowadza się automatyzację, którą zresztą już zastosowano w takich dziedzinach, jak przygotowywanie stali zbrojeniowej, montaż form, betonowanie i wykończenie powierzchni w betonie architektonicznym.