logo

ISSN 0137-2971, e-ISSN 2449-951X

100 punktów za artykuły naukowe!

Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki z 5 stycznia 2024 r. w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych, autorzy za publikację artykułów naukowych w miesięczniku „Materiały Budowlane” z dyscyplin: inżynieria lądowa, geodezja i transport; architektura i urbanistyka; inżynieriamateriałowa; inżynieria chemiczna; inżynieria mechaniczna, a także inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, otrzymują 100 pkt.

Z Andrzejem Rybarczykiem, Prezesem Zarządu Cementowni „Odra” S.A. w Opolu rozmawia Izabela Dembna

Izabela Dembna: Cementownia „Odra” w Opolu to najstarszy pracujący zakład w branży cementowej w Polsce. W czerwcu przypadł finał uroczystości związanych z okrągłą, setną rocznicą jego powstania. Proszę o krótką historię cementowni.

Andrzej Rybarczyk: Już od ponad 150 lat stałym elementem krajobrazu Opola są funkcjonujące na jego terenie cementownie. Było ich w historii miasta 9. Produkowały cement portlandzki, który był jednym z ważniejszych wynalazków w historii budownictwa XIX w. Do 1975 r. w Opolu działały 4 cementownie: „Groszowice”, „Piast”, „Bolko” oraz „Odra”. Za datę rozpoczęcia działalności Cementowni „Odra” przyjmuje się 1911 r., w którym uruchomiono nową cementownię „Opole Port”, poprzedniczkę „Odry”. Była ona wyposażona w trzy piece obrotowe metody mokrej o wydajności dobowej 250 t, a do magazynowania cementu zbudowano betonowe zbiorniki z 60 komorami o łącznej pojemności 21 000 t. Obiekt ten funkcjonuje w cementowni do dziś i jest nadal wykorzystywany jako magazyn cementu. Cementownia „Opole-Port” produkowała 200 tys. t cementu rocznie, co było jak na owe czasy dużą wielkością. Mówiąc o jubileuszu, nie sposób nie wspomnieć, choć w zarysie historii firmy, która przechodziła różne koleje losu. Od liczącego się zakładu w okresie przed I wojną światową i w okresie międzywojennym, przez powojenną odbudowę, okres świetności w latach 60. i na początku 70., lata niepewności okresu transformacji ustrojowej i gospodarczej, aż do stanu obecnego – najstarszego, pracującego w pełnym cyklu technologicznym zakładu.