dr inż. Piotr Matysek, mgr inż. Michał Witkowski
Politechnika Krakowska, Wydział Inżynierii Lądowej

XIX-wieczne mury ceglane, w porównaniu z murami realizowanymi współcześnie (których dotyczą aktualne normy), charakteryzują się specyficznymi właściwościami. Z reguły wznoszone były na zaprawach wapiennych.  Znaczną część objętości murów zajmują pionowe spoiny podłużne (w różnym stopniu wypełnione zaprawą), często przekraczające wartość graniczną (15 mm) podawaną w aktualnych normach. Czynniki te powinny być brane pod uwagę przy ocenie wytrzymałości muru. W analizie XIX-wiecznych konstrukcji murowych konieczne jest stosowanie odpowiednio wysokich współczynników bezpieczeństwa (γ M ≥ 2,5).

Przeczytaj cały artykuł >>

Materiały Budowlane 5/2014, strona 103-104 (spis treści >>)